Kimilerinin, çalıntı sözcüklere teslimdi hayatı… Süslü ama gerçeklikten uzak…
Makam duraklarında “bakın ben ne kadarım”larla bezenmiş bir özne yarışı, varlanma hırsı…
Bolca “oysa”, “keşke”, “ve” soslu içtenlikten uzak, parıltılı cümleler…
“Hiç” e yaslanmış “çok” bilinmeyenli denklemlerin ne denli anlamsız olduğunun aslındalığı…
Görünen; kamber varsıllığında “insan” yokluğunun resmi sanki!..