Aklımdan geçenleri arkadaşlarıma bildiriyorum 

Evet bana (abla, teyze, anne!) de lütfen diyenlere; ısrar etseniz dahi demiyorum.

Hadi beylere (abi-amca) hitap bir nebze makul çünkü toplumumuz fesat insanlarla dolu ..

Böyle hitap edemiyorum hanımlara ben.

Üstelik bunu bilinçli yapıyorum.

Nedenine gelince:

1- Akrabalık bağı içeren kelimeleri kullanmayı tercih etmiyorum.

İçimden gelmeden biri benden bunu istiyor diye yapmam.

2-Bu kelimelerin saygı-sevgi içerdiğini düşünmüyorum.

3-Yaşça benden büyük olmanız benim için birşey ifade etmiyor.

Çünkü siz benim yaşımdan geçtiniz, bende birgün sizin yaşınızda olacağım.

Ben kişileri özellikle kadınları kimlik yaşına, göründükleri yaşa göre değerlendirip tartmıyorum.

Kadınların, yaratıcı güce sahip yaratıklar olduğunu biliyorum, ruhları (ışıltı-cıvıltı) yaş alsa da kaybetmiyor.

Erkekler ise yaş aldıkça yaramaz bir çocuğa evriliyor.

Yaşlanmak tamamen kişilerin kendi seçimlerinden oluşuyor.

Ben sevgi sözcükleri kullanmayı seviyorum.

Çiçeğim, balım, kuzum, canım, canikom, yavrum,tatlım ....vs gibi...

Eskiden ne güzel sevgi sözcüklerimiz vardı, insanları kaynaştıran, kaynaştırırken ayrıştırmayan.

Hanım kızım, bey oğlum,

Hanım abla-bey abi,

Küçük hanım-küçük bey,

Hanım anne -bey baba,

Hanım teyze-bey amca ...

Bizler bu sözcükler dilimizden gidince çok eksildik bence..

Bunlar dururken

Ne o öyle!?

Anne .. teyze ..  abla... yenge...  hala, amca, abi, dede..!

Nereye gidiyoruz biz?

Demiyorum, demiyorum işte!..

Çünkü her yaş gurubu insanla (arkadaşlık ) edebilme gibi bir yetiye sahibim...

Arkadaşlık ...

Bence yeterli ve çok donanımlı bir sıfattır....

Kadına ve erkeğe de çok yakışıyor arkadaş olmak !..

Öyle değil mi?

Sevgiyle…